Clachnaben & Glen Dye - rewizyta

To bedzie opowiadanie o calkiem innej niedzieli, o niedzieli minionego tygodnia, slonecznej, cieplej i takiej, kiedy grzechem smiertelnym jest siedzeic w domu. Bo gdybym miala opowiadac o tym co dzisiaj to raczej nie wiele... sniadanie i kawa w lozku, za oknem leje, dzieci po pokojach zajete soba, Tomek w pracy... Na grzbiecie ulubiony dresik, buty wedrowkowe spia w szafie i na pewno dzis nie wstana...

***

Tu gdzie dzis jedziemy to nic nowego, raczej sprawdzenie czy wciaz tam tak ladnie jest. Jezeli sie nie myle to w zeszlym roku, mniej wiecej o tej samej porze odkrywalismy ta doline. Adam nie mial wtedy nawet 4 lat, a Zuza nie byla tak marudna. 

Na parking dojechalismy calkiem wczesnie jak na nas, bo okolo 10:00. Chwile pozniej ruszylismy w las pod gorke. Po prawej cale dywany jagodowych krzakow. Ale pozwolenie na popas nie padlo, bo w zyciu bysmy stad nie wyszli. Po krotkiej wspinaczce, trasa w dol i po chwili znajomy widok i droga.

Ostatnio, kiedy tu bylismy otaczaly nas stada owiec, z ktorymi Adam probowal sie bezskutecznie zaprzyjaznic. Dzis nie widac ani jedej. Za to my przywiezlismy ze soba jedna koze, ktora lezie i z kazdym krokiem wiecej marudzi... cos o bezsensownosci wchodzenia na jakies durne gorki... ignorujemy w plonnej nadziei, ze jednak sie spodoba.

Droga przez pastwiska, doline i las jest latwa i przyjemna. Wspinaczka zaczyna sie dopiero jakies 30-40 minut przed szczytem

Maly koziolek smigal po skalach a reszta kulala sie na tylach. Wialo troche jak zwykle. 

A tak wyglada widok na Pd-W. Blokuje go troche wsciekla, prawie 12-latka, ktora zmuszona zostala przez walnietych rodzicow do wyjscia ze swojej jaskini na swiat pozbawiony zasiegu Wi-Fi

To Clachnaben. Dalej droga wiedzie na Mount Battock. I miloby bylo tam pojsc, ale biorac pod uwage sklad ekipy dalismy sobie spokoj. Innym razem.

Zjedlismy lunch, wypilismy kawke i z gorki na pazurki...

Ta sama droga w dol z postojem przy strumyku.

Ostatni punkt programu - jagodowanie - poprawilo humor tej pani. Dzien okazal sie nie byc az tak stracony.

Okolo 14 bylismy z powrotem na parkingu. 

Lubie tu przyjezdzac. Trasa nie za dluga - 9km, niezbyt meczaca, a widoki nad widoki!

***

Dzien zakonczylismy pizza i piwkiem na plazy. I wszystko idealnie, gdyby nie to klujace wciaz uczucie, spychane notorycznie, machinalnie juz wlasciwie, ze wszyscy ci, z ktorymi moznaby podzielic sie tymi wrazeniami, ktorzy byliby chetni w nich nawet uczestniczyc sa tak daleko...

No nic... byle do Swiat...